Egzaltowana

Dzwonek domofonu przerwał ciszę w domu. Kto to może być? Nikt się gości nie spodziewał, a godzina 20:00 nie jest najlepszą porą na niezapowiedziane wizyty. Usłyszałam, że tata rozmawia z Sąsiadem - zaintrygowana poszłam na dół aby dowiedzieć się cóż ciekawego się wyprawia. Dalej sprawy potoczyły się już szybko...

Dowcip sytuacyjny na dzień dobry:

Jak mogłabym o tym nie napisać? Atmosfera festiwalu była wspaniała, co jakiś czas wpadałam na kogoś znajomego, poznałam też parę nowych ludzików z którymi po prostu rozmawiałam w tzw. międzyczasie. Panele prowadziły osoby niesamowicie sympatyczne, można było podejść, zagadać, zupełnie bez spiny.

Piątek, sobota, niedziela offline. Jak zaczęłam ogarniać co się działo na fb pod moją nieobecność to się prawie popłakałam i pojawiła się refleksja "po co mi fb? nie chcę juuuuż, nie mam siły wszystkiego ogarniać, kasuję konto!". -spokojnie już mi przeszło. 

Tym razem bilet można było kupić dzień wcześniej i nie spisywano wszystkich możliwych danych z dowodu osobistego. Cała operacja zdobycia wejściówki zajęła 3 minuty. Tydzień wcześniej byłam w urzędzie skarbowym i załatwiłam swoją sprawę w takim samym okresie czasu. O.o Świat oszalał, dostałam się do alternatywnej rzeczywistości. 

Hmmm.... Jakbym chciała opisać wszystko na czym byłam to zrobiłby mi się z tego blog komiksowy, a doskonale wiem że komiksiarzy tu nie uraczę... W każdym razie byłam na 11 komiksowych spotkaniach trwających po godzinie... i to w samą sobotę (piątku i niedzieli nie liczyłam bo jestem leniwa as shit i nie chcę mi się przeglądać programu one more time). Usiadłam wtedy na żółtym krzesełku w sali komiksowej o 10:00 i wstałam z niego o 18:00, odsapnęłam 2 godzinki i powróciłam na 3 kolejne. Kiedy po tych ośmiu ruszyłam się z tyłeczkiem byłam autentycznie zmęczona a przecież słuchałam fajnych, interesujących rzeczy, nie wyobrażam sobie chodzić do pracy na 8 godzin. Studia trwajcie. Samo "odsapnięcie" było możliwe w czytelni komiksowej biblioteki UAMu. Świetny pomysł, aby promować olbrzymie komiksowe zbiory uniwerku w ten sposób. Sama raz w tygodniu odwiedzam czytelnię aby zagłębić się w lekturze trudno dostępnych pozycji, myślę, że kiedyś także o tym napiszę.

Moja komiksowa pasja starła się na miejscu z dwoma innymi moimi hobby -spaniem i jedzeniem i, O DZIWO, wygrała. Wracałam do domu po 1:00 umyć się i walnąć na łóżko. 4-5 godzin później pobudka, robienie piramidy kanapek, termosu z herbatą i ruszamy na Festiwal. W ciągu tych 3 dni spałam w sumie 9 godzin - w niedzielę wstałam siłą woli i entuzjazmu, bo mój organizm mówił: NIE. I faktycznie robiłam wtedy  ze zmęczenia dziwne rzeczy jak np. zakręcanie termosu z zaparzankami herbaty zapominając nalać tam wody. Od przeczytania Sandmana nie używałam już powiedzonka "sen jest dla słabych" na Pyrkonie znowu zaczęłam. Jeść też nie zawsze miałam czas, bo jeden panel się przedłużył, drugi zaraz się zaczynał, jakoś tak głupio w tłumie ludzi wyjąć kanapkę z salami. Natomiast byłam tak zaabsorbowana tym co się dzieje, że zwyczajnie zapominałam o głodzie. Negatywnym efektem całej sytuacji jest niechęć do kanapek jaka się we mnie narodziła - kiedy w niedzielę jadłam wieczorem odgrzewaną, ale domowej roboty, pizzę prawie się popłakałam z radości, że to nie kanapeczka.

Jakby ktoś nie wydedukował z tonu mojej wypowiedzi -było NIESAMOWICIE. Zupełnie nie żałuję że będę odsypiać to przez cały tydzień. Dodatkowo na całość wydałam tylko 20 zł - zakup komiksu od Kobiety Ślimak, więc mój portfel jest ze mnie dumny. (TAK, udało mi się powstrzymać od wydania 40 zł na skórzaną bransoletę z logo Batmana). Dlaczego tak mało drogocennego złota poszło? Jako osoba dorosła i odpowiedzialna załatwiłam hajsy na wejściówkę w sposób nieobciążający mnie, niezwykle sprytny i dojrzały, wyglądało to tak: